Hallo. Een woord dat zo simpel lijkt. Maar wat kan het betekenisvol zijn.
Zelf zeg ik het graag. Tegen bekenden en onbekenden. Met een vrolijk ‘Hallo, hoi of hi!’
Het kan zomaar een grote glimlach tevoorschijn toveren! Ik werd er laatst weer diep door geraakt.
Even een frisse neus halen, hoofd in de wind lekker door laten waaien. Tijdens een wandeling geniet ik van de omgeving, kijk ik verwonderlijk om me heen en al loop ik elke keer dezelfde route, ik zie toch steeds weer dingen die me niet eerder zijn opgevallen, nieuw zijn, of anders door de wisseling van de seizoenen. En ik geniet van al die verschillende karakters op straat.
Er zijn altijd wel andere wandelaars, hardlopers, fietsers en automobilisten. Je komt altijd wel iemand tegen. Genoeg momenten iemand te kunnen begroeten!
Want het is zo leuk! Die verandering in het gezicht te zien als ik hem of haar gedag zeg. Hartverwarmend. Of soms niet, een gezicht vol verbazing als de persoon opschrikt met een ‘Uh hallo, maar ik ken je helemaal niet’-gezicht. Nog leuker 😉
We zijn het niet echt meer gewend. De voorbijganger aan te kijken, recht in de ogen, niet wegkijken, om zo echt oprecht met een glimlach gedag te zeggen. Echt contact te maken, te verbinden.
En dan een glimlach terug ontvangen en stralende ogen die zeggen, wat fijn dat ik word gezien.
Hallo. Ik zie jou. Zo simpel kan het zijn.
Wat doet het met jou als een onbekende je gedag zegt?
En hoe is het voor jou om een ander even dat mooie moment van aandacht te geven?
Geniet ervan!
